شيوه پرورش در دامداري ها بصورت ذيل مي باشد:
هر کدام از اين روش هاي پرورش مزيت و معايب خود را دارد. دامداري به سبک سنتي هزينه کمتري دارد اما عملا در اين روش سطح بهداشت شير و دام پايين است. دامداري صنعتي متداول ترين روش پرورش دام در کشور ايران است. در اين روش پساب خروجي دامداري عمدتا مربوط به سيستم CIP شيردوشي، شستشوي محيط شير دوشي و اندکي از پساب مربوط به گوساله داني است.
در سيستم فري استال حجم پساب بالاتر و از نظر آلودگي بسيار آلوده تر از سيستم پرورش صنعتي است. ميزان جامدات معلق در پساب پرورش دام به سبک فرس استال بسيار بالا مي باشد به نحوي که حتما بايد قبل از ورود به سيستم تصفيه خانه از دستگاه سپراتور عبور نمايد تا جامدات و ذرات کلوييدي از پساب تفکيک شود.
گاوداري مدرن داراي مزايا و معايب زير مي باشد:
گاو يک حيوان اهلي است که داراي مزاياي بسياري است و هدف از پرورش گاو عبارت است از تبديل مواد خام مانند علوفه به محصولات با ارزشي از قبيل گوشت، شير جهت تامين احتياجات روزانه انسان است.
شير و گوشت در تامين مواد غذايي انسان ها نقش بسزايي دارد البته از شير محصولات لبني گوناگوني توليد مي کنند. هر گاو بطور ميانگين 20 سال عمر مي کند اما گاوهاي شيري بعد از 5 تا 6 سال بعلت کاهش مقدار شير، به کشتارگاه فرستاده مي شوند و همچنين اگر هدف گوشت گاو باشد بعد از چند ماه پروار کردن گوساله، به کشتارگاه فرستاده مي شود.
مهمترين نکته در نگهداري گاو شيري تامين محصولات لبني کشور است که براي اين نياز به واردات وابسته نباشيم. و همچنين باعث کاهش بيکاري و رشد اقتصادي کشور مي شود و مي توان محصولات لبنب را به کشورهاي همسايه مانند عراق و افغانستان و … صادر کرد.
در طي 50 سال گذشته دامپروري ها از شکل سنتي و پراکنده به مجتمع هاي بزرگ و متمرکز تبديل شده که اين کار باعث کاهش هزينه هاي پرورش دام شده است. يکي از مشکلات بزرگ اينگونه مراکز، توليد بوهاي نامطبوع و تصفيه فاضلاب دامپروري مي باشد. در سال هاي اخير توجهات زيادي به اکثر اينگونه مراکز روي کيفيت منابع آب، خاک و هوا بوده است.
فاضلاب در دامداري عمدتا در حوالي دامداري وارد چاه جذبي مي گردد يا جهت آبياري محصولات کشاورزي بکار گرفته مي شود که فاضلاب مملو از نيترات و فسفات وارد چرخه محيط زيست مي گردد. که از طريق خوراک همان محصولات کشاورزي اطراف دامداري مي باشد يا از طريق آب چاه دوباره به بدن دام مي رسد. حجم بالاي نيترات و فسفات در خون باعث کاهش اکسيژن محلول در خون دام مي شود.
وجود نيترات و فسفات در سيکل خوراک و آب براي انسان در کوتاه مدت باعث ضعيف شدن سيستم ايمني و در ميان مدت و دراز مدت ايجاد سرطان در انواع بافت هاي بدن مي گردد.
پسماندهاي حيوانات نشخوار کننده به صورت جامد، مايع و گاز دفع مي گردند. از مواد دفعي اينگونه حيوانات به عنوان بارورکننده و اصلاح کننده خاک در کشاورزي و باغباني مورد استفاده قرار مي گرفتند. اين آلاينده ها بالقوه عمدتا نيتروژن و فسفر هستند. ساير آلاينده ها شامل جامدات ، عوامل بيماريزا و ترکيبات بدبو هستند.
همچنين کود منبع نمک ها و عناصر جزيي مختلف ( از قبيل روي و مس )، آفت کش ها، آنتي بيوتيک ها و هورمون ها است. کود حاوي مواد مغذي مانند (N,P,K) بوده که مواد ارزشمندي براي بارورسازي خاک مي باشند. با اين حال مواد مغذي موجود در کود داراي غلظت نسبتا پاييني هستند، بطوريکه هزينه ذخيره سازي آنها بالا است. چنانچه کود و فاضلاب دامپروري ها به خوبي مديريت نگردند، آلاينده هاي ناشي از آنها، از طريق رواناب ها وارد منابع آب مي گردند. در اينجا است که تصفيه فاضلاب دامپروري وم خود را نشان مي دهد.
تصفيه بيولوژيکي يکي از متداول ترين فرآيندهاي بکار رفته در تصفيه فاضلاب دامپروري ها است. اهداف تصفيه شامل تثبيت کود، حذف بو، حذف مواد آلي، نيتريفيکاسيون، حذف مواد مغذي و بازيافت انرژي ( متان) مي باشد.
تصفيه بي هوازي يکي از معمولترين فرآيندهاي طبيعي است که به طور گسترده در تصفيه پسماندها به کار مي رود. در شرايط عدم حضور اکسيژن آزاد، ميکروارگانيسم هاي بي هوازي قادر به تجزيه ترکيبات آلي پيچيده هستند. در فرآيندهاي بي هوازي عواملي مثل PH، درجه حرارت، حضور مواد سمي و قلياييت از اهميت زيادي برخوردار هستند.
کود حيواني، مخلوط پيچيده اي از کربوهيدراتها، پروتئين ها و چربي ها است.
تصفيه هوازي يک فرآيند تجزيه بيولوژيکي است که معمولا براي تصفيه فاضلاب خانگي بکار مي رود. نتايج تصفيه به مقدار زيادي به ميزان اکسيژن رساني و زمان ماند جامدات بستگي دارد. محصولات نهايي تجزيه بيولوژيکي شامل آب، دي اکسيد کربن، نيترات، سولفات و ساير مولکول هاي ساده است.
تصفيه هوازي بوي نامطبوع ناشي از کود را برطرف مي کند.
درباره این سایت